FA | EN | AR |
if (Model != null) {

1401/08/09 10:56:15

تزریق منیزیوم سولفات

منیزیم یک ماده معدنی طبیعی در بدن بخصوص اعصاب و ماهیچه‌ها است که کمبود آن با عوارض ناخوشایندی همراه است. اصولا تزریق داروی منیزیم سولفات (Magnesium Sulfate) به‌منظور پیشگیری و یا جبران کمبود منیزیم خون انجام می‌شود. در دوران بارداری تزریق منیزیم سولفات برای کنترل تشنج و فشار خون بالای دوران بارداری (پره اکلامپسی) کاربرد دارد. معمولا تزریق آن به صورت عضلانی یا وریدی انجام می‌شود. ازآنجایی‌که این دارو حاوی سولفات و منیزیم است، در صورت حساسیت به هرکدام از این ترکیبات یا سایر مواد موجود در این دارو، آن را مصرف نکنید. در صورت مصرف بیش‌ازحد، بلافاصله از فوریت‌های پزشکی کمک بگیرید. در صورت استفاده به‌صورت طولانی‌مدت در خانم‌های باردار (مثلا برای ۵ تا ۷ روز) ممکن است به ناهنجاری‌های اسکلتی در جنین منجر شود. در بیماران با اختلال کلیوی، اطمینان حاصل کنید که میزان تزریقی آن از ظرفیت دفع کلیه بیمار تجاوز نمی‌کند. در بیماران مبتلا به میاستنی گراویس یا سایر بیماری‌های عصبی عضلانی با احتیاط زیاد استفاده شود. هنگامی‌که منیزیم سولفات به‌صورت تزریقی تجویز می‌شود، باید عملکرد کلیه، فشار خون، میزان تنفس و بازتاب عمقی تاندون بیمار کنترل شود.

منیزیوم سولفات

عوارض جانبی مصرف منیزیوم سولفات

  • فلج تنفسی       
  • تجمع مایعات اضافی در ریه‌ها (ادم ریوی)              
  • دمای پایین مرکز بدن (هیپوترمی)
  • فشار خون پایین                                 
  • گرگرفتگی       
  • خواب آلودگی      
  • مشکلات تنفسی
  • اختلالات عملکرد قلب                         
  • تعریق زیاد       
  • هایپوكلسمی          
  • گیجی
  • هیپوفسفاتمی                  
  • اضطراب                 
  • كمبود پتاسیم خون      
  • ضعف
  • انقباض عضلات                
  • سردرد

 

علائم مسمومیت با منیزیوم:

*از بین رفتن DTR             *دپرسیون تنفسی           * تهوع و استفراغ            *گرگرفتگی و احساس تشنگی

*هیپوتانسیون              *خواب آلودگی و گیجی        *ضعف عضلانی           *برادی کاردی      *كما

 

هشدارها در مورد منیزیوم سولفات:

1- انفوزیون سریع باعث احساس گر گرفتگی شود.

2- به محض بروز عوارض دارو، دارو باید قطع شود.

3- در زمان مصرف دارو، رفلكس حركتی زانو باید قبل از هر بار مصرف آزموده شود. در صورت فقدان رفلكس دارو قطع شود.

4- تعداد تنفس قبل از هر نوبت مصرف دارو باید چك شود.

5- سطح سرمی منیزیوم و وضعیت بالینی مددجو چك شود.