FA | EN | AR | AZ
if (Model != null) {

1401/08/09 10:05:08

پنوموني مادرزادي

پنوموني مادرزادي (Congenital):

يك نوع التهاب بافت ريه كه به صورت باليني در طي 24 ساعت اول بعد از تولد يا در طي 7 روز اول بعد از تولد ظهور پيدا مي­كند.

راه انتقال:

عامل ايجادكننده در سه مرحله امكان انتقال به بافت ريه را دارد. در مرحله داخل رحمي ممكن است طي فعاليتهاي طبيعي روزانه (مانند مسواك زدن، اجابت مزاج و ...) از طريق خراشهاي پوستي يا مخاطي باكتري وارد گردش خون مادر شده و از طريق جفت وارد گردش خون جنين شود و بافت ريه را درگير نمايد. مرحله بعدي، ورود عفونت به كانال زايماني است كه به دنبال اقدامات تهاجمي اتفاق مي­افتد (مانند معاينه دوران بارداري) كه حتي بدون پارگي كيسه آب هم امكان انتقال عفونت و آلودگي مايع كيسه آب وجود دارد. با شروع زايمان،‌ حين عبور از كانال زايمان يا خارج شدن از رحم مايع آمينوتيك آلوده به راه­هاي هوايي نوزاد وارد شده و بافت ريه را آلوده مي­كند.

مرحله سوم در 24 ساعت بعد از تولد نوزاد علائم را نشان مي­دهد كه معمولاً علت آن با موارد بالا مشترك است.

علائم پنوموني مادرزادي:

¨ علائم معمولاً با نشانه­هاي تنفسي خود را نشان مي­دهد (تنفس سريع، لرزش پره­هاي بيني، كبودي رنگ صورت و لبها، فرورفتگي قفسه سينه هنگام تنفس، ترشحات زياد دهان و بيني، ناله، شنيدن صداهاي اضافي ريه با گوشي پزشكي)

¨ ممكن است با علائم عمومي عفونتهاي نوزادي هم همراه باشد (ناپايداري درجه حرارت،   بي­حالي، خواب آلودگي، بي قراري به علت درد در ناحيه قفسه سينه، ناراحتي­هاي شكمي، شكم سفت و برآمده، استفراغ، تب، ضربان قلب تند، عدم تمايل به تغذيه، زردي بدو تولد)

چه مواردي احتمال پنوموني مادرزادي را افزايش مي­دهد؟

¨ پارگي زودرس كيسه آب به خصوص پارگي بيشتر از 18 ساعت

¨ تب بالاي 38 درجه مادر قبل از زايمان و بوي بد مايع آمينوتيك

¨ عفونتهاي ادراري مكرر مادر در دوران بارداري

¨ آغشته بودن مايع آمينوتيك به مكونيوم

¨ زايمان زير 34 هفته

¨ تولد نوزاد با وزن كمتر از 2500

¨ به دنيا آمدن نوزاد با پا 

تستهاي تشخيصي:

مهم­ترين روش تشخيص راديوگرافي قفسه سينه است. كه همراه با آن انجام آزمايشات خون، كشت خون، در صورت نياز كشت از ترشحات حلق و معاينات فيزيكي به تشخيص بيماري كمك مي­كند.

درمان:

پنوموني مادرزادي معمولاً پيش آگهي خوبي دارد، به محض بروز علائم مشكوك به عفونت در نوزاد بايد درمان آنتي بيوتيكي شروع شود. طول درمان آنتي بيوتيكي در بيمارستان بستگي به علائم باليني نوزاد و تستهاي آزمايشگاهي دارد، آنتي بيوتيكها اثرات جانبي كمي دارند يا اصلاً ندارند. همچنين با توجه به علائم باليني، نوزاد ممكن است به اكسيژن اضافي و در موارد شديد نياز به حمايت با دستگاه تهويه مصنوعي داشته باشد.