1401/08/09 10:05:08
پنومونی مادرزادی
یك نوع التهاب بافت ریه كه به صورت بالینی در طی 24 ساعت اول بعد از تولد یا در طی 7 روز اول بعد از تولد ظهور پیدا میكند.
راه انتقال:
عامل ایجادكننده در سه مرحله امكان انتقال به بافت ریه را دارد. در مرحله داخل رحمی ممكن است طی فعالیتهای طبیعی روزانه (مانند مسواك زدن، اجابت مزاج و ...) از طریق خراشهای پوستی یا مخاطی باكتری وارد گردش خون مادر شده و از طریق جفت وارد گردش خون جنین شود و بافت ریه را درگیر نماید. مرحله بعدی، ورود عفونت به كانال زایمانی است كه به دنبال اقدامات تهاجمی اتفاق میافتد (مانند معاینه دوران بارداری) كه حتی بدون پارگی كیسه آب هم امكان انتقال عفونت و آلودگی مایع كیسه آب وجود دارد. با شروع زایمان، حین عبور از كانال زایمان یا خارج شدن از رحم مایع آمینوتیك آلوده به راههای هوایی نوزاد وارد شده و بافت ریه را آلوده میكند.
مرحله سوم در 24 ساعت بعد از تولد نوزاد علائم را نشان میدهد كه معمولاً علت آن با موارد بالا مشترك است.
علائم پنومونی مادرزادی:
علائم معمولاً با نشانه های تنفسی خود را نشان میدهد (تنفس سریع، لرزش پرههای بینی، كبودی رنگ صورت و لبها، فرورفتگی قفسه سینه هنگام تنفس، ترشحات زیاد دهان و بینی، ناله، شنیدن صداهای اضافی ریه با گوشی پزشكی)
ممكن است با علائم عمومی عفونت های نوزادی هم همراه باشد (ناپایداری درجه حرارت،بیحالی، خواب آلودگی، بی قراری به علت درد در ناحیه قفسه سینه، ناراحتی های شكمی، شكم سفت و برآمده، استفراغ، تب، ضربان قلب تند، عدم تمایل به تغذیه، زردی بدو تولد)
چه مواردی احتمال پنومونی مادرزادی را افزایش میدهد؟
- پارگی زودرس كیسه آب به خصوص پارگی بیشتر از 18 ساعت
- تب بالای 38 درجه مادر قبل از زایمان و بوی بد مایع آمینوتیك
- عفونت های ادراری مكرر مادر در دوران بارداری
- آغشته بودن مایع آمینوتیك به مكونیوم
- زایمان زیر 34 هفته
- تولد نوزاد با وزن كمتر از 2500
- به دنیا آمدن نوزاد با پا
تست های تشخیصی:
مهمترین روش تشخیص رادیوگرافی قفسه سینه است. كه همراه با آن انجام آزمایشات خون، كشت خون، در صورت نیاز كشت از ترشحات حلق و معاینات فیزیكی به تشخیص بیماری كمك میكند.
درمان:
پنومونی مادرزادی معمولاً پیش آگهی خوبی دارد، به محض بروز علائم مشكوك به عفونت در نوزاد باید درمان آنتی بیوتیكی شروع شود. طول درمان آنتی بیوتیكی در بیمارستان بستگی به علائم بالینی نوزاد و تستهای آزمایشگاهی دارد، آنتی بیوتیكها اثرات جانبی كمی دارند یا اصلاً ندارند. همچنین با توجه به علائم بالینی، نوزاد ممكن است به اكسیژن اضافی و در موارد شدید نیاز به حمایت با دستگاه تهویه مصنوعی داشته باشد.