تعویض مفصل هیپ

مرور کلی

در طی تعویض مفصل ران، جراح بخش های آسیب دیده مفصل ران را برمی دارد و آنها را با قطعاتی که معمولا از فلز، سرامیک و پلاستیک بسیار سخت ساخته شده اند، جایگزین می کند. این مفصل مصنوعی (پروتز) به کاهش درد و بهبود عملکرد کمک می کند. در صورتی که درد مفصل ران با فعالیت های روزانه تداخل داشته باشد و درمان های غیرجراحی کمکی نکرده باشند یا دیگر مؤثر نباشند، جراحی تعویض مفصل ران که به آن آرتروپلاستی کامل لگن نیز گفته می شود، ممکن است یک گزینه باشد.

 

علل انجام جراحی

 آرتروز: استئوآرتریت به غضروف نرمی که انتهای استخوان ها را می پوشاند آسیب می رساند.

روماتیسم مفصلی: آرتریت روماتوئید که در اثر فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی ایجاد می شود، نوعی التهاب ایجاد میکند که میتواند غضروف و گاهی اوقات استخوان زیرین را فرسایش دهد و در نتیجه مفاصل آسیب دیده و تغییر شکل دهند.

نکروز: اگر خون کافی به مفصل ران نرسد، مانند دررفتگی یا شکستگی و یا گاهی به علت دریافت کورتون سر استخوان ران سیاه می شود که به آن نکروز می گویند.

خطرات مرتبط با جراحی تعویض مفصل ران می تواند شامل موارد زیر باشد:

لخته شدن خون: پس از جراحی ممکن است لخته در وریدهای پا ایجاد شود. این می تواند خطرناک باشد زیرا یک قطعه لخته می تواند جدا شود و به ریه، قلب یا به ندرت مغز برود. داروهای رقیق کننده خون، تحرک و پیاده روی بعد از جراحی می توانند این خطر را کاهش دهند.

عفونت: عفونت می تواند در محل برش و در بافت عمیق تر نزدیک لگن جدید، رخ دهد. اکثر عفونت ها با آنتی بیوتیک درمان میشوند، اما یک عفونت بزرگ ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن و تعویض قطعات مصنوعی داشته باشد.

شکستگی: در حین جراحی، قسمت های سالم مفصل ران ممکن است شکسته شود. گاهی اوقات شکستگی ها به اندازه ای کوچک هستند که به خودی خود بهبود می یابند، اما شکستگی های بزرگتر ممکن است نیاز به تثبیت با سیم، پیچ و احتمالا یک صفحه فلزی یا پیوند استخوان داشته باشند.

جابجایی: برخی موقعیت ها می توانند باعث خارج شدن توپ مفصل جدید از حفره شوند، به ویژه در چند ماه اول پس از جراحی. اگر لگن دررفته شود، یک بریس می تواند به نگه داشتن مفصل ران در موقعیت صحیح کمک کند. اگر لگن به دررفتگی ادامه دهد، ممکن است برای تثبیت آن به جراحی نیاز باشد.

تغییر در طول پا: جراحان برای جلوگیری از این مشکل اقداماتی را انجام می دهند، اما گاهی اوقات یک لگن جدید باعث می شود یک پا بلندتر یا کوتاه تر از دیگری شود. گاهی اوقات این به دلیل انقباض عضلات اطراف لگن است. در این موارد، تقویت و کشش تدریجی آن عضلات ممکن است کمک کند. تفاوت های کوچک در طول پا معمولا پس از چند ماه قابل توجه نیست.

شل شدن مفصل جدید: اگرچه این عارضه در ایمپلنت های جدید نادر است، ممکن است مفصل جدید به طور محکم روی استخوان ثابت نشود یا به مرور زمان شل شود و باعث درد در لگن شود. ممکن است برای رفع مشکل به جراحی نیاز باشد.

آسیب عصبی: به ندرت ممکن است اعصاب ناحیه ای که ایمپلنت در آن قرار می گیرد آسیب ببیند. آسیب عصبی می تواند باعث بی حسی، ضعف و درد شود. نیاز به تعویض مفصل ران برای بار دوم ممکن است قسمت های مصنوعی لگن در نهایت فرسوده شوند، مخصوصا برای افرادی که در سنین نسبتا جوان و فعال جراحی تعویض مفصل ران انجام میدهند. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است نیاز به تعویض مفصل ران داشته باشید. با این حال، مواد جدید باعث ماندگاری بیشتر ایمپلنت ها می شوند.

 

در طول جراحی

عمل جراحی را می توان در عرض دو ساعت کامل کرد. برای انجام تعویض مفصل ران، جراح:

یک برش بر روی لگن، از طریق لایه های بافت ایجاد می کند استخوان و غضروف آسیب دیده را از بین می برد و استخوان سالم را دست نخورده باقی می گذارد.

سوکت جایگزین را در استخوان لگن کاشت میکند. یک ساقه فلزی را به بالای استخوان ران وارد میکند، که سپس یک مفصل جایگزین، روی آن قرار میگیرد.

 

بعد از عمل

 از شما خواسته می شود که نفس عمیق بکشید، سرفه کنید. مدت زمان ماندن پس از جراحی به نیازهای فردی شما بستگی دارد. بسیاری از افراد می توانند همان روز به خانه بروند.

 پیشگیری از لخته شدن خون

✓اقدامات لازم جهت جلوگیری ازایجاد لخته: زود حرکت کردن، که با نظر پزشک ممکن است با فیزیوتراپ یا کمک همراه یا پرستار انجام شود.

✓ پوشیدن جوراب ضد آمبولی تا بالای زانو

 ✓ داروهای رقیق کننده خون جراحی . ممکن است پس از جراحی یک رقیق کننده خون تزریقی یا خوراکی تجویز کند. بسته به اینکه چقدر زود راه می رو ید، چقدر فعال هستید و خطر کلی لخته شدن خون، ممکن است چند هفته بعد از جراحی به داروهای رقیق کننده خون نیاز داشته باشید.

 

فیزیوتراپی

فعالیت روزانه و ورزش می تواند به شما کمک کند تا استفاده از مفاصل و عضلات خود را دوباره به دست آورید. فیزیوتراپیست می تواند تمرینات تقویتی و تحرکی را توصیه کند و به شما کمک کند تا نحوه استفاده از وسایل کمکی راه رفتن مانند واکر، عصا یا عصا را یاد بگیرید. با پیشرفت درمان، به تدریج وزنی را که روی پای خود می گذارید افزایش می دهید تا زمانی که بتوانید بدون کمک راه برو ید.

 

مراقبت در منزل

از بلند کردن، کشیدن، هل دادن اجسام خودداری کنید.

وسایل روزمره را در سطح کمر قرار دهید، تا نیازی به خم شدن یا بلند شدن نداشته باشید.

 یک توالت فرنگی با ارتفاع بیشتر و یک صندلی بلند برای دوش گرفتن تهیه کنید

 تلفن، دستمال کاغذی، کنترل تلویزیون، دارو و کتاب های خود را در نزدیکی منطقه ای قرار دهید که بیشتر وقت خود را در دوران نقاهت در آنجا سپری می کنید.

زاویه بین ستون فقرات و مفصل ران را 90 درجه یا بیشتر از آن حفظ کنید.

از روی هم انداختن پاها حین نشستن روی صندلی خودداری کنید.

بهتر است، زانوهایتان را به طور مستمر به هم نچسبانید.

 

نتایج

بهبودی کامل پس از تعویض مفصل ران از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما اکثر افراد سه ماه پس از جراحی وضعیت خوبی دارند. بهبود، معمولا در طول سال اول پس از جراحی ادامه می یابد.

مفصل ران جدید می تواند درد را کاهش دهد و دامنه حرکتی لگن را افزایش دهد. اما انتظار انجام امور پیچیده را نداشته باشید. فعالیتهای با ضربه زیاد، مانند دویدن یا بازی بسکتبال، ممکن است روی مفصل مصنوعی، بیشتر از حد فشار آورد. اما با گذشت زمان، بیشتر مردم میتوانند در فعالیت هایی مانند شنا، گلف و دوچرخه سواری شرکت کنند.